Suiker in perspectief editie 48 | mei 2020

|7 Suiker in perspectief, mei 2020 Biology is hijacked by an addictive substance, but not by sugar does with food. An addictive substance, such as heroin, hijacks the way the dopamine release normal- ly functions.” In conclusion, the biology of conventional addiction does not explain or confirm the mechanism of food addiction. Dopamine release Central in the discussion about sugar addiction is the release of the neurotransmitter dopamine. Benton: “This so-called ‘happy chemical’ is released in the reward system of the brain in response to any pleasant event, such as a joke, a smile of your child or tasty food. This release is a normal biological mecha- nism which is developed during the evolution of mankind. The pleasant taste of sweetness, derived from sugar or artificial sweeteners, and the use - or abuse - of a drug are all linked to the release of dopamine. However, there are important differences between a normal and addictive response.” According to Benton, there are physical changes in the brains of those addicted to alcohol or heroin that does not occur with food consumption.” Benton: “Addiction to alcohol and heroin is associa- ted with a lower number of sites in the brain at which dopamine acts. If sugar or food were addictive, then those people with fewer dopamine sites would always be obese – this is not the case.” Wanting and liking Benton: “In studies on addiction different brain circuits are distinguished: the ones associated with ‘wanting’ and the ones with ‘liking’. These usually work together, but with addiction they uncouple. The addict has a compulsive dopamine-fuelled motivation to consume, that is: they have excessive ‘wanting’ for a drug. This is a mechanism separate from ‘liking’ that may be unchanged or even blunted by using drugs. With food, dopamine triggers the motivation for wanting and after the wanted food is consumed, the release of dopamine stops rapidly and the motivation to consume declines. With addictive substances, such as alcohol and heroin, the wanting and craving do not stop as the release of dopamine continues and it does not decline in the same way it DSM -5 De criteria voor een verslaving zijn gepubliceerd in de Diagnostic and Statistical Manual of mental Disorders version 5 (DSM-5). In DSM-5 wordt verslaving aan de hand van elf criteria bepaald. Als twee van de elf criteria zijn vastgesteld, is er sprake van ‘stoornissen in het gebruik van middelen’. De criteria zijn onderverdeeld in vier groepen: verminderde controle, sociale beperking, riskant gebruik en farmacologische afhankelijkheid. Volgens Benton is DSM-5 misleidend voor het gebruik van voedsel. De DSM-5 is een medisch model om personen met problemen en verstoorde levens als gevolg van verslaving te identificeren, terwijl het drinken en eten van voedsel een normale bezigheid is. Een onderzoek naar de onderliggende biologische veranderingen die verband houden met drugsgebruik toont aan dat we niet te maken hebben met vergelijkbare onderliggende mechanismen. Een voorbeeld is tolerantie, dat wil zeggen dat bij herhaald gebruik een steeds hogere dosis van een bepaalde stof nodig is om hetzelfde effect te krijgen. Bij suiker treedt tolerantie niet op. Sterker nog: bij het ouder worden, neemt de trek in zoetigheid bij veel mensen af - het tegenovergestelde van tolerantie dus.